کد مطلب:46624 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:52

گنجینه پرسمان » قرآن

منظور از عهد با خالق كه در قرآن آمده مانند آنان كه عهد خود را شكستند چيست؟

بعضي گفتهاند عهد خدا همان است كه در عالم ذر بين پروردگار و بني آدم واقع شده است. خداوند در آن عالم از انسانها پيمان گرفت كه او را بپرستند و از دستورهاي پيامبر سرپيچي نكنند و از شيطان پيروي ننمايند. خداوند هم عهد فرموده كه در مقابل پيمان ايشان، آنان را ياري كند و در بهشت جايشان دهد. از اين رو قرآن مجيد ميفرمايد: آيا با شما اي فرزندان آدم، پيمان نبستم كه ابليس را نپرستيد؟(1) در جاي ديگري ميفرمايد: به عهدي كه با من كرديد، وفا كنيد تا من هم به آن چه به شما عهد كردهام، وفا كنم.(2))

از جمله پيمانهاي پروردگار در عالم ذر موضوع ولايت اميرالمؤمنين (ع) و ائمه اطهار است كه رواياتي بر اين مطلب دلالت دارد. امام باقر (ع) در ذيل آيه فوق ميفرمايد: معناي آيه چنين است: به ولايت علي بن ابي طالب (ع) وفا كنيد تا من بهشت را براي شما ضمانت كنم و به عهد خود وفا نمايم.( 3))

بعضي از علما عالم ذر را منكر شدهاند و آيات و اخبار با به عالم فطرت تفسير كرده و ميگويند: خداوند توسط انبيا و كتب آسماني به پيمانهاي فطري اشاره ميفرمايد، اما شكستن پيمان خدا (چه ظرف وقوع آن عالم ذر باشد يا عالم فطرت) گناه كبيره است. قرآن مجيد ميفرمايد: آنان كه عهد خدا را پس از تأكيد بر آن شكستند زيانكارند.(4))

در روايتي آمده است عهد خدا كه از مردم گرفته شده است، پذيرش ربوبيت الهي و نبوت پيامبر اسلام و امامت علي(ع) ميباشد. (5) فقها از آيه فوق استفاده كردهاند كه وفاي به عهد خدا واجب و شكستن آن حرام است و شامل عهد و نذر و قسم ميشود. اگر كسي با خدا عهد بست يا نذر كرد و يا قسم خورد كه عملي را انجام دهد يا ترك كند. بايد به عهد خود عمل كند و اگر مخالفتي شد، كفاره واجب است، اين موضوع در كتب فقهي با جزئياتش آمده است.



: پاورقي

1 - يس(36)آيه 60

2 - بقره (2) آيه 38.

3 - تفسير عياشي ، ج 1، ص 60.

بقره (2)، آيه 27 4 - تفسير

5 - تفسير علي بن ابراهيم ، ج 1 ، ص 35.